Inspiratie > Poëzie > Gedichten > O.G. Heldring

O.G. Heldring (5)

Het lied van Haaren

Haaren, augustus 1942

Vanwaar de golven bruisen,
de ruige heide bloeit,
Vanwaar de bosschen ruisschen,
de gouden tarwe groeit,
vanwaar de breede stroomen
zich winden door het land,
vandaar zijn wij gekomen,
ons aller vaderland.

God, Die des menschen gangen
bepaalt van dag tot dag,
beslist of hij gevangen
of vrij hij wezen mag;
ons lot rust in Zijn handen,
ons hart steunt op Zijn macht,
in vrijheid of in banden,
Hij schenkt ons levenskracht.

Dies wil ik niet versagen
en heb ik sterken moed.
Al teist'ren wilde vlagen,
al rijst de hoge vloed,
'k word niet alleen gevonden;
God, menschen staan gereed.
Wij zijn, door druk verbonden
tot één geheel gesmeed.