.

Inspiratie > Ingezonden > Rinus van Warven > Inspiratie

Artikelen Rinus van Warven (1)

Irene van Lippe-Biesterfeld - Door vertrouwen te hebben, plaats je je in de stroom van het leven

Ooit beleefde Irene van Lippe-Biesterfeld tijdens een korte vakantie in de bergen een magisch moment. Ze was in het hier en nu en tegelijkertijd was ze helemaal één met haar omgeving. Het werd een keerpunt in haar leven. Sindsdien keerde ze langzaam maar zeker terug naar de natuur als bron van inspiratie. "Gelukkig werkt de natuur zichzelf weer op de agenda. Het is prachtig om te zien hoe in het bedrijfsleven mensen de natuur weer in worden gestuurd. Ook mensen met een burn-out kunnen in de natuur tot zichzelf komen. In Zuid-Afrika vinden jonge criminelen weer een evenwicht door natuurprogramma's."

De terugkeer naar de natuur van Irene resulteerde in de oprichting van de Stichting Lippe-Biesterfeld NatuurCollege. In 1999 werden de eerste plannen ontwikkeld, en twee jaar later kon de stichting officieel van start.

"Als mens zijn wij deel van de natuur. Velen van ons zijn echter vervreemd geraakt van de natuur in onszelf en om ons heen," stelt de oprichtster. Het Lippe-Biesterfeld NatuurCollege stelt zich ten doel bij te dragen aan het herstel van deze relaties. "Dit gebeurt door gebruik te maken van de helende werking van het contact tussen de natuur en de mens, en door de relaties tussen de partners binnen het ecosysteem weer volledig tot hun recht te laten komen. Gelijkwaardigheid is daarbij het uitgangspunt."

De Stichting Lippe-Biesterfeld NatuurCollege organiseert leeractiviteiten, ontwikkelt projecten en heeft de ambitie een platform te vormen voor haar internationale netwerk. Een van de nieuwste projecten van het NatuurCollege is het project 'Klimop' dat in samenwerking met de Universiteit van Utrecht en Staatsbosbeheer wordt gerealiseerd. Daarbij wordt geprobeerd kinderen van Nederland weer in contact brengen met de natuur; zeventig procent van de kinderen in Nederland komt niet eens één keer per jaar in de natuur. Zelf heeft Irene een stuk land in Zuid-Afrika gekocht, in de Karoo, waar zij mensen uitnodigt om weer contact te maken met hun innerlijke natuur, zichzelf weer te vinden in en door die natuur. "Het is mijn voor mij belangrijk het land weer aan zichzelf terug te geven."

Realist
De initiatiefnemer van de zogeheten Club van Boedapest, dr. Ervin Laszlo, zegt te geloven dat de samenleving daadwerkelijk kan veranderen. Is Irene van Lippe-Biesterfeld ook zo optimistisch? "Ik ben optimist en realist. Allereerst realist: als we om ons heen kijken, zie je mensen die zich niet bewust zijn van wat we doen op deze aarde. Er zijn mensen die afgesloten leven, die niet willen nadenken over wat er om ons heen gebeurt, waar we ons mee voeden, in wat voor auto we rijden. Maar je hebt ook een ongelooflijk aantal mensen die wel bewust leven en keuzes maken en om zich heen kijken vanuit het besef dat we samen leven op deze aarde. De natuur tikt het op het raam. Als mensen bij haar terug komen vinden ze het evenwicht weer. In de natuur kan je een heler mens worden."

Motortje

Gelukkig zijn er volgens Irene van Lippe-Biesterfeld duizenden mensen die behoefte hebben aan een diepe spiritualiteit. "In het bedrijfsleven vragen steeds meer mensen zich af wat er nog meer is in dit leven dan het voor de hand liggende," stelt ze vast. "Ze zeggen niet tevreden te zijn zoals de dingen nu lopen. Ze gaan op zoek naar andere, niet materiele waarden. Waarden in hun werk, maar ook naar waarden in de samenleving waar ze daadwerkelijk 'voor kunnen gaan'. Het is belangrijk dat je je motortje weer aanzet en plezier in je werk krijgt. Er is een te grote hoeveelheid mensen die niet met plezier naar het werk gaat. Dat is pijnlijk en jammer, maar het zegt ook dat er iets moet veranderen in de samenleving en/of in de mensen zelf."
Maar hoe kunnen mensen dat volgens Irene van Lippe-Biesterfeld bewerkstelligen? "Ik denk dat mensen dat alleen maar zelf kunnen doen door die vragen in zichzelf serieus te nemen en op zoek te gaan naar wat hen uitdaagt. 'Wat zet me aan tot iets waardevols, wat inspireert me?' Dat kan via een boek. Het kan via iemand die je inspireert. Maar de tijd van de goeroes is wel voorbij. Het gaat erom dat we in deze tijd de goeroe in onszelf vinden: het serieus nemen van onze eigen binnenstem en daar naar gaan handelen. Niet alleen via het hoofd; in een combinatie van hoofd, hart en buik. Ik las pas geleden een prachtige uitspraak: 'Vraag niet wat de wereld nodig heeft, maar vraag wat jij nodig hebt om tot leven te komen, want wat deze wereld nodig heeft zijn mensen die tot leven komen'."

Modellen

Wat is de goeroe in onszelf, hoe ziet die innerlijke goeroe eruit? "Dat is je hogere bewustzijn of je binnenstemmetje. We hebben niet geleerd om er naar te luisteren. We werden opgevoed met vastomlijnde modellen hoe je je hoort te gedragen in de samenleving. Dat is ongelooflijk aan het veranderen. We werden destijds niet opgevoed met wat het kind allang weet. We werden volgepropt met hoe het hoort. Daarmee werd de binnenstem monddood gemaakt. De kinderen van vandaag pikken dat niet meer, ze weten al ontzettend veel. Ze laten zien dat de samenleving niet voldoet aan wie zij zijn. Ze dagen en nodigen ons uit om andere onderwijssystemen te ontwikkelen. Ze vragen erom weer met de natuur en met zichzelf verbonden te worden. Er wordt door deze kinderen van ons een onderwijssysteem verlangd waarbij de leraar en het kind van elkaar kunt leren met respect en openheid naar elkaar zijn."

Samenhang

Cultuurfilosoof Hein Stufkens schreef eens in een boek over gnosis dat we alle contact zijn kwijt geraakt: met onszelf, met de natuur, met het goddelijke. Is er volgens Irene van Lippe-Biesterfeld nog een weg terug? "De wereld is al op die weg terug. Ik ben net terug van een conferentie in China. De Chinezen willen economische gezien niet verder groeien op de westerse manier. Er is duidelijk een 'dead end' in zicht. Men is op zoek naar een schone manier van economische groei, er is daar naast al dat de laatste jaren kapot is gemaakt, een grote ongerustheid aan het ontstaan. In China keert men terug naar het oude denken van Confucius en zoekt in de richting van een nieuw humanistisch confucianisme. Zijn leer houdt onder meer in dat hemel, aarde en mensen gelijk zijn. Alle dimensies van het bestaan zijn met elkaar verbonden. Dat is gerelateerd aan het Taoïsme."

Over samenhang gesproken. "De zoeker zal vinden. Er zijn genoeg boeken over de samenhang der dingen geschreven, er zijn genoeg mensen die er over gesproken hebben. Open je ogen en zie. Open je oren en hoor. In het boeddhisme wordt het heel mooi gezegd. Open je naar een andere levensvorm zonder een vooropgezette mening of een vooropgezet plaatje. Laat die ander of het andere zich aan je openen en laten zien, zodat de essentie van de ander naar voren kan komen. Dat kan met zich meebrengen dat het ook van jou vraagt om te veranderen in je beelden en in je prioriteiten."

Kikkervisjes

De mysticus Angelus Silesius schreef over een dergelijke benadering eens een prachtige zin: "De roos kent geen waarom, waarvoor. Ze bloeit omdat ze bloeit". "De roos denkt niet over het denken. Wij mensen hebben rationeel denkvermogen. We denken niet alleen terug of vooruit, maar we denken over het denken.... Het is voor ons zo moeilijk om in het nu te staan, waar die roos in staat. Rationeel denken is niet verkeerd, we hebben de mogelijkheid tot filosoferen tenslotte in ons, dus is het ook mooi om het te kunnen gebruiken."

Zouden westerlingen volgens Irene dus geen afscheid moeten nemen van het denken? "Nee, dat kan helemaal niet, het gaat om de verbinding tussen de technologie, de wetenschap, de stilte en het intuïtieve weten. Als je niet denkt in termen van afgescheidenheid maar van eenheid, dan is het niet lastig om de werelden van de techniek en van het hart met elkaar te verbinden. De wetenschapper Rupert Sheldrake heeft sinds zijn jongensjaren kikkervisjes in een aquarium laten volgroeien. Na al die jaren is hij nog steeds verwonderd hoe die kikker weet dat hij kan springen en zich in leven kan houden buiten het water. Hij moet totaal op zijn instinct vertrouwen in een totaal vreemde wereld. En toch overleven er velen in een onbekende wereld. Sheldrake blijft dus vol van het wonder van het leven."

Feest

Hans Bouma heeft wel eens gezegd dat de natuur een boodschap aan ons heeft. We moeten de natuur meer haar eigen feestje laten vieren. "Ja, maar het is ook ons feest. We leven samen met die natuur: de bomen, de planten, de dieren en de elementen. Het is één groot feest. Als je het maar wilt zien. Maar we zijn zo'n prioriteit gaan geven aan de mensen, dat we de ruimte van de andere levensvormen hebben ingeperkt en tot parken hebben gereduceerd. In straten waar bomen staan, is er minder criminaliteit onder jongeren dan in straten waar de bomen gekapt zijn. Bomen hebben een ongelooflijke functie. Alles wat er is heeft een functie, meer dan de gematerialiseerde vorm."

Hebben bomen dan een veel wezenlijker functie dan we ons ooit voor kunnen stellen? "Absoluut. Als we daarvoor open gaan staan, maakt dat het leven zo prachtig. Het contact met de grote alomvattende samenleving, niet alleen de menselijke; het maakt het leven zoveel mooier. We mogen de boom dankbaar zijn dat hij daar staat. Dan kap je hem niet zomaar omdat er nog een pandje aan een winkelcentrum gebouwd moet worden. In de tuinbouw en in de horticultuur wordt er juist gekeken naar de effecten die gewassen op elkaar hebben. De antroposofische horticultuur is gebaseerd op het samenleven van alle levensvormen."

Zijn de oren en ogen van onze ziel soms verstopt geraakt voor deze samenhang? "Op het moment dat we alleen maar invulling geven aan onze materialistische impulsen, is er geen ruimte meer voor het wonder van het leven."

Wakker

De veranderingen gaan natuurlijk niet vanzelf, stelt Irene van Lippe-Biesterfeld vast. "We moeten er nog veel aan doen. In China zijn de natuurlijke hulpbronnen bijna op. Met een economische groei van tien procent per jaar en een bevolking van 1,3 miljard mensen zal er in vijfentwintig jaar niet veel van die hulpbronnen over zijn. De stad Bejing heeft evenveel inwoners als heel Nederland. Die moeten eten, drinken en werken. Ze hebben vervoer en huisvesting nodig. Dat kan niet op de manier zoals dat in het westen gegaan is. Als de bronnen in China daar op zijn, wordt de rest uit de wereld daar naartoe 'opgezogen' en dat is nu al aan de gang."

 "We leven in Nederland in een prettige omgeving. We hebben nog groen, we leven in dorpen en steden, en het geheel is nog niet aaneengekoekt. De koeien staan nog in de wei, hoewel de lucht vervuild is en het grond en dus het gras vol zware metalen zit. Maar we zitten nog niet zo met de rug tegen de muur dat we er wakker van worden en er daadwerkelijk iets aan gaan doen. De grote vraag blijft hoe we mensen wakker krijgen. En dan niet uit angst, maar uit liefde voor al dat moois wat om en met ons leeft op aarde."

Bewustzijn

De boodschap van de Club van Boedapest verwijst naar de eenheid van het leven. "Alles is met alles verbonden. We zijn alleen die visie kwijtgeraakt. We hoeven die eenheid slechts te zien en te voelen. Het is een kwestie van bewustzijn. Alle keuzes die we maken, hebben een direct effect op de dingen om ons heen. Als de chauffeur van de tram 's ochtends chagrijnig is, heeft dat effect op hem en jou. Het is een kettingreactie. Maar als hij vrolijk is, zal die dag er anders uitzien. Als je je bewust bent van de consequenties van je denken en doen, ben je je ervan bewust dat je co-creator bent van de toekomst van de wereld. We bepalen die toekomst met ons allen. Ieder mens op aarde is daarin belangrijk. Mensen overal ter wereld zijn zich hiervan bewust. We staan voor de uitdaging om te leren luisteren naar de synchroniciteit van het leven. Oftewel: vertrouwen te hebben in het leven. Door vertrouwen te hebben plaats je je in de stroom van het leven. Wat me het meest inspireert zijn mensen die verwachtingsvol en vol liefde en levenskracht in het leven staan. Ik houd niet zo van klagers. De mentaliteitsverandering aan die aan de gang is, is niet te stuiten. Het is belangrijker om te praten over wat er goed gaat en lukt, dan over wat er mislukt. En we moeten blijven vertellen dat we willen dat de wereld verandert, in de richting van de eenheid van al het leven en de verbondenheid van dat leven."

Wie dagelijks een uiltje knapt - heeft de eerste stap naar wijsheid gezet.
- Carla Pols -

Grün, Anselm en Dufner, Meinrad: Spiritualiteit van beneden

Cover van Anselm Grün: Spiritualiteit van benedenDe bekende Benedictijner monnik Anselm Grün schreef een prachtig boek over hedendaagse spiritualiteit, niet als het nastreven van onhaalbare hoge idealen
Meer...

WaalWeb Internetproducties
Zinrijk Webtechniek
© 2006-7

 

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.