Meditatie > Stilte > Ingezonden

Ingezonden teksten over stilte (15)

Gedachten van zand

Mijn hand streelt
het zachte, warme zand
Ik geniet van de hitte
die zich een weg naar binnen brandt

De kilte in mij ontdooit
voor een dankbaar even
Tijdelijk een ontsnapping uit
Het snelle en vooral jachtige leven

Een leven vol plichten en een
niet te dragen voortdurende druk
Smelt hier in de verzengende zon
Beetje voor beetje eindelijk stuk

In de luwte van de duinen
die trots staan te waken op een rij
Kan ik me ontspannen en voel me
Voor het eerst in tijden werkelijk vrij

Ik volg met mijn ogen een meeuw
In zijn volle pracht en zwevende vlucht
En zou me bij hem willen scharen
Daar hoog in de zinderende lucht

Maar mijn plaats is hier beneden,
Volledig de moeite waard
En de lange weg nog te gaan
die me voor het eerst geen zorgen baart

Ik zie het plots voor me,
Het ultieme uiteindelijk te bereiken doel
Terug naar de nu uitgeputte bron
Van mijn eigen en diepste gevoel.

Stilte
alleen de stadsgeluiden
die mijn geest bereiken
Stilte
alleen mijn ademhaling
die me bewust houdt
Stil!
een pot die knalt
een speld die valt
Zwijg!
als onzin de spreekbuis is
als waarheid de stille is
Spreek!
als eerlijkheid uw mond reinigt
Als valsheid uw hart pijnigt
Schreeuw!
van zuiver geluk
weg van de druk

Leven is een kunst

Heeft u wel eens mensen horen zeggen? Hij was een levensgenieter, en heeft alles uit het leven gehaald wat eruit te halen viel. Maar is dat ook zo? heeft die persoon werkelijk geleefd? Wat betekend leven voor u? Een tijd om van te genieten want je leeft maar een keer, zou dat het echte leven zijn? We hoeven u niet te vertellen, dat het leven niet alleen één groot feest is, niet waar? Nee integendeel, we zijn allemaal wel eens getuige geweest van verschrikkelijke dingen, en dat is nog steeds zo. Het lijkt ons onverschillig te laten is het niet? Waarom vragen we ons af, waarom ik, waarom wij, waarom overkomt ons dit? Heeft u dat zich wel eens afgevraagd? regelmatig kampen we met problemen, niet alleen kleuren deze problemen ons innerlijk leven, maar ook ons uiterlijk bestaan, dus ook de wereld. We kunnen niet om het feit heen, de wereld verkeerd in ernstige problemen, en de dood rust voortdurend op onze schouders, klaar om toe te slaan. Wordt het niet de hoogste tijd, om onze problemen in de ogen te kijken, wanneer deze problemen zich voordoen. Laten we helder en oplettend zijn, wanneer deze problemen zich manifesteren, en zo achterhalen wat de oorzaak is van onze onrust. Een scherp en helder bewustzijn, lijd tot de kern van het probleem, of wortel van het probleem. Zodoende lijkt in ieder probleem een oplossing besloten te liggen. Een heldere aandachtige waarneming, dat vrij van voorkeuren is, dat vrij van oordeel en veroordeling is, lijd tot zelfkennis. Bewust en aandachtig leven, en een onthecht waarnemen is de kunst van het leven.