.

Gebed > Over gebed > Vormen > Hesychasme > Geschiedenis

Geschiedenis van het hesychasme (5)

De tweede fase van het hesychasme valt volgens Spidlík in de 6e en 7e eeuw, en wordt belichaamd door de de monniken van het Sinaï-klooster (o.a. Johannes Climacus, en zijn leerlingen Hesychius en Philotheus).

Maar ook daaraan voorafgaand zijn er al belangrijke ontwikkelingen geweest, die door Ware besproken worden.10 In de 5e eeuw nl. begint er een echte 'Jezus-spiritualiteit' te ontstaan.10b Belangrijke catalysatoren daarin waren Nilus van Ancyra, maar vooral bisschop Diadochus van Photice (tweede helft 5e eeuw), die grote invloed zou hebben onder latere monniken. De penthos is bij hem niet sterk vertegenwoordigd, maar de andere drie kenmerken van de spiritualiteit rond het Jezus-gebed zijn des te sterker aanwezig en innig met elkaar verbonden. Voortdurende repetitie van de Naam van Jezus is volgens hem middel bij uitstek, of beter, het énige middel, om te komen tot het beeldeloze gebed. Interessant is ook, dat hij twee complementaire tendensen uit de oosterse spiritualiteit met elkaar verbindt. Enerzijds vertegenwoordigt hij de meer intellectuele traditie van Evagrius door zijn opvatting van het gebed als een afleggen van alle gedachten.10c Anderzijds is bij hem ook het affectieve element aanwezig, zoals dat in de Pseudo-Macariaanse Homilies10d te vinden is, met zijn nadruk op de gevoelens die het gebed teweegbrengt en het zich daarvan bewust zijn. Diadochus heeft tevens een interessante 'psychologie' van de werking van het Jezus-gebed ontwikkeld, maar deze zal ik onder par.3.3 bespreken.

Gebed is woord geven aan de dorst van je verlangen.
- Marcel Proust -



WaalWeb Internetproducties
Zinrijk Webtechniek
© 2006-7

 

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.