Inspiratie > Poëzie > Gedichten > Henriette Roland Holst

Korte biografie van de dichteres

Korte biografie van de dichteres

Onderstaande biografie van Henriëtte Roland Holst is ontleend aan: Dr. H.A.C. Spruyt e.a., Litteratuur geschiedenis van West-Europa, Zwolle 1957⁶, p.216-7. Op de site van Wikipedia.org kunt u nadere informatie over HRH vinden.

Henriëtte Roland Holst-van der Schalk (1869-1952) begon met een bundel individualistisch gekleurde verzen, Sonnetten en Verzen in terzinen geschreven (1895), waarmee ze zich op slag een plaats in onze letterkunde veroverde. Haar a-sociale levenshouding bevredigde haar echter niet en zij sloot zich aan bij de sociaal-democratische beweging. Van haar liefde voor haar idealen, haar strijd voor het recht, haar verlangen naar broederschap vertelt al haar verdere werk. Van een schone zekerheid spreken haar verzen in het begin, een glanzend vertrouwen in een nabije betere toekomst. Die blijde zekerheid ging verloren door de twist en tweedracht in de partij zelf, en doordat zowel de wantoestanden in de kapitalistische maatschappij als de eigenschappen der mensen de ideale toekomststaat terugdringen. En zo wendde ze zich tijdelijk af van de strijd om tot zichzelf in te keren, en tot klaarheid te komen. Met een herwonnen geloof in een betere toekomst begon ze daarna de strijd opnieuw.
   Haar eerste socialistische bundel was De Nieuwe Geboort (1903). Ontroerend is hierin de strijd, die in de nog jonge dichteres gestreden werd tussen eigen, individueel geluk en de overgave aan de gemeenschap, twee dingen die nog niet konden samengaan.
   Haar sympathie voor het communisme vinden we o.a. in Het Feest der Gedachtenis (1915). Met de jaren werd echter de geestdriftige strijdbaarheid minder. Er kwam een inniger toon in haar gedichten, de oproep tot bezinning en naastenliefde ging steeds meer domineren, er kwam een religieus element in haar verzen, dat steeds sterker werd, o.a. in de bundels Verworvenheden, Vernieuwingen en Tusschen Tijd en Eeuwigheid (1934). Uit deze laatste verzen spreekt een groot verlangen naar rust, weg van de maatschappij en haar strijd.
   Ook in haar lyrische drama's in verzen heeft Henriëtte Roland Holst de strijd uitgebeeld tegen de misstanden van het kapitalisme.
   Haar woordgebruik en uitdrukkingswijze kunnen buitengewoon slordig en onhandig zijn, haar verzen zijn heel vaak knarsend en rammelend, maar zelfs dan boeien ze door de grootheid van de geest die eruit spreekt. Doch vaak ook treffen haar gedichten door de prachtige gedragenheid of het melodieuze van hun klank.
   Als essayiste is Henriëtte Roland Holst van belang om haar opstellen over esthetische en ethische onderwerpen (Over Leven en Schoonheid). Ook schreef zij een reeks studiën over Rousseau, Garibaldi (De Held en de Schare) en anderen.